Gerrie Koenen "50 jaar muzikant bij EMM: de derde helft is niet onbelangrijk…" Op 30 juni jl. werd Gerrie Koenen (64) gehuldigd in verband met zijn vijftigjarig lidmaatschap bij Fanfare EMM. Reden genoeg om eens langs te gaan bij deze muzikant in hart en nieren. Vraag: hoe is Gerrie op het idee gekomen om bij de fanfare te gaan. Vroeger ging de jeugd of bij het voetballen of bij de fanfare, volgens Gerrie. Voetballen heeft Gerrie nooit getrokken, dus het werd de fanfare. Samen met vriend Jacques v. d. Boom meldde hij zich in 1962 aan als lid. Gerrie zat destijds nog op de LTS metaal opleiding. Gerrie komt uit een groot gezin, hij heeft zeven zussen en twee broers. Hij groeide op op “de Heikamp” ook wel in de volksmond ’t Heikempke geheten. In Gerrie’s ouderlijk huis is nu de kantine van de tennisclub en de voetbalclub gehuisvest. Er waren al diverse familieleden lid van de fanfare. Broer Wim, zwagers Frans en Gert Stoffele. Hij kreeg zijn eerste lessen van Dries Deters, die behalve muziekleraar ook conciërge was op de LTS. Gerrie begon met het bespelen van een piston, dat is een klein formaat trompet. Haalde muziekdiploma A op piston, maar het B diploma op de sopraansax. Voor aanvang van de repetitie kreeg Gerrie als jeugdig lid nog extra les van dirigent Wim Linssen, in een klein zijkamertje bij De Klomp. Toen Louis v. d. Waarsenburg dirigent werd ging Gerrie op Louis’ verzoek over op de bariton. De beginjaren van Gerrie’s muzikale carrière. In het begin werden vooral de dorpsfestivals bezocht. Meestal vonden deze plaats tijdens de zomermaanden in een kiosk of in een tent, bijvoorbeeld in Siebengewald, Bergen, Afferden, Well, Wellerlooi. De eerste vrouw die destijds bij de fanfare mocht was Gerrie’s echtgenote Els. Dat was bittere noodzaak, want ze hadden dringend iemand nodig voor de grote trom. Meisjes mochten in die jaren alleen lid worden van de drumband. Dus zorgde Els voor een grote doorbraak. De fanfarerepetitie was echt een uitje, daarna de derde helft aan de tap, ook niet onbelangrijk. Behalve bij de fanfare was Gerrie ook bij de Hofkapel, die later de Original Maastaler ging heten. Daar speelde Gerrie meestal op de flügelhorn en de trompet. Een veelzijdig muzikant dus. Toen hij verkering kreeg met Els werd de combinatie van het aantal optredens van de DOM en het fanfarelidmaatschap toch een beetje te veel en is hij bij Die Original Maastaler gestopt. Leuke herinneringen heeft Gerrie ook aan het afscheid van dirigent Wim Linssen. Dat gebeurde op ludieke wijze tijdens het showconcert in de tent tijdens de volksdansfeesten. Pas benoemd dirigent Louisv. d. Waarsenburg nam er officieel het stokje over. Toen ging er frisse wind waaien door de fanfare, een openbaring! Louis bracht een lichter genre muziek mee en dat gaf een heleboel voldoening, voornamelijk voor de jeugd. Hoogtepunten Gerrie noemt meteen de concerten in de tent bij de Volksdansfeesten en later de showconcerten met zang en dans en combo’s. Het absolute hoogtepunt was wat hem betreft het spectaculaire pontonconcert in 2008. Waar Gerrie ook nog hele goede herinneringen aan heeft zijn de diverse reisjes die EMM gemaakt heeft, onder andere naar Körperich en Lüxemburg. Ook het jubileumreisje naar Trier in 2008 was legendarisch. Optreden is leuk, zegt Gerrie, maar het gaat ook om de gezelligheid. Als het niet gezellig was, vond Gerrie muziek maken ook niks. Het een kan niet zonder het ander. Gerrie’s levensloop Gerrie is nu 30 jaar getrouwd met Els Reintjes en woont aan de Esdoornstraat. Gerrie en Els waren een echt fanfare- echtpaar. Els is ook 22 jaar lid geweest van EMM. Zesenveertig jaar heeft Gerrie bij het zelfde bedrijf gewerkt. Stork in Boxmeer. De naam van het bedrijf veranderde wel een paar keer gedurende Gerrie’s dienstjaren, maar de locatie bleef hetzelfde. Hij was er assemblagemedewerker (machinemonteur). Sinds2008 is Gerrie vervroegd uitgetreden. Gerrie is een fanatiek skiër, jaarlijks gaat hij met Els en een aantal familieleden naar Hotel Kohlerhof in Fügen in het Zillertal. Een jaar niet skiën is er voor Gerrie niet bij! Ook in de zomermaanden vinden ze het heerlijk om in Oostenrijk te vertoeven. Vorig jaar werd Gerrie geconfronteerd met een akelige ziekte, waarvan hij nog steeds herstellende is, maar na de vakantieheeft Gerrie beloofd, probeert hij de muzikale draad weer op te pakken. Niet dat we Gerrie lang niet bij de fanfare hebben gezien, hij komt toch trouw iedere week even naar de repetitie om te luisteren en een pilsje te drinken. Stoppen kun je nog altijd, aldus Gerrie.