Karel Lucassen, Fons Coenders en Jan Lamers “Er is geen pèdje in de verre omtrek waar we nog nooit gefietst hebben.” Het lijkt wel of de dood ons de laatste maanden in Heijen op de hielen zit. Van hoeveel aardige Heijenaren hebben we onlangs al afscheid moeten nemen. Te veel om op te noemen. Enige weken geleden hadden wij een mooi interview met drie vrienden voor het leven: Fons Coenders, Karel Lucassen en Jan Lamers. Er werden herinneringen opgehaald door de heren, die van zichzelf zeiden dat ze nog kras en slim waren. De tekst en de foto’s waren nog maar net gereed toen ons het droevige bericht bereikte dat Fons na een kort ziekbed was overleden, dus nog voor publicatie van het interview. Wat nu. In goed overleg met Fons’ kinderen Hans en Henriet en met Jan en Karel is besloten de tekst en de foto’s toch te plaatsen. Hier en daar hebben we de tekst natuurlijk iets aan moeten passen, maar omdat dit zo’n unieke vriendschap is, en nu dus was, die bijna tachtig jaar heeft geduurd zou het jammer zijn geweest het interview niet te plaatsen. Bij dezen dus. We hebben het er al eerder over gehad: in Heijen zijn vele vriendengroepen die elkaar jarenlang door dik en dun trouw blijven en wij hebben weer zo’n groepje ontdekt. Drie vrienden voor het leven. Wie zijn het? Heijenaren in hart en nieren en alle drie met hun eigen “specialiteit”. Fons Coenders Fons werd geboren op 22 augustus 1931 in het pand waarin nu het Heijs Hepke is gevestigd. Vader en moeder hadden een kolenhandel en verkochten levensmiddelen. Op 14-jarige leeftijd verliet hij de school en ging in de leer bij fietsenmaker Wilbers in Gennep. Het eerste jaar verdiende hij daar twee gulden vijftig per week, dat is ongeveer een euro en twintig cent. Per wéék! Dat was direct na de oorlog. De verdiensten gingen in vijf jaar gestaag omhoog naar zeventien gulden vijftig per week(ongeveer acht euro). En hoe gek het ook klinkt, Fons heeft er toch van kunnen sparenen nam al heel jong de fietsenhandel van zijn ome Piet Boumans over. In later jaren bouwde Fons het bedrijf uit tot wat het nu is. Een wijd en zijd prima bekend staande fietsenhandel. Zoon Hansheeft de zaak overgenomen, maar Fons mocht altijd graag zijn gezicht laten zien in de werkplaats. Zijn dienstjarenaantal staat op 71! Fons trouwde met Mientje Deenen en het stel kreeg twee kinderen en vier kleinkinderen. Helaas overleed Mientje zeven jaar geleden. Fons kwam alleen te wonen in de aanleunwoning bij de winkel. Fietsen was Fons’ lust en leven. In de vijftiger en zestiger jaren trok hij veel op met bekende wielrenners. Hij zorgde voor de montage, reparaties en onderhoud van de fietsen van bijvoorbeeld Wim Gramser, Jaap Kersten en Harrie v/d Kamp. Jaap Kersten heeft zeker vier keer de Tour de France gereden. Fons is nooit bij de Tour geweest maar was wel volop in bedrijf bij andere, kortere wielerkoersen. Zoals bij de Ronde van Vlaanderen. Jaap Kersten was een goede knecht in het peloton en reed onder andere voor Charly Gaul (die in 1958 de Tour de France won), Jan Nolte, Wout Wagtmans, Wim van Est en Peter Post. De renners waren allemaal in goede conditie, volgens Fons. Ze reden een koers van 200 tot 250 kilometer en stapten daarna in de auto om nog eenzelfde afstand naar huis te rijden. Maar misschien kwam dat ook wel doordat er hier en daar wel fors “gesnoept” werd. Zodra ze de grens naar België over waren gingen ze er naar de apotheek en daar werd een onduidelijk doosje opgehaald. Na de koers keek Fons de fietsen na, repareerde mankementen en zette ze in de auto. Fons ging altijd naar Zesdaagsen: Amsterdam, Rotterdam, Antwerpen, Keulen, Dortmund. Fons heeft de programmaboekjes allemaal bewaard. Als Peter Post of een andere Nederlander won dan was het feest. Al die jaren heeft Fons het wielrennen bijgehouden. Fons heeft ook gevoetbald in het eerste elftal van VV Heijen, hij speelde rechtsbuiten. Verder was hij lid van het Gilde. Karel Lucassen Karel is geboren op 25 november 1931 op de Diekendaal. In 1932 verhuisde het gezin naar de Schoolstraat, nu Kasteelstraat. De moeder van Karel overleed toen Karel vier maanden oud was. Het grootste deel van zijn jeugd bracht hij door bij het gezin van zijn oom. Hij trouwde met de Escharense Mientje van Iersel, deze maand 60 jaar geleden. We gaan nog apart een keer naar Karel en Mientje toe om hun verhaal te horen, dat houden jullie nog tegoed. Zijn beroep was timmerman. Eerst werkte hij bij Bouwcombinatie Lam Coopmans, daarna bij Bouhuis in Plasmolen. De laatste vijf jaar van zijn werkzame leven werkte hij bij Bögels in Groesbeek. Op 57-jarige leeftijd kon Karel in de VUT. Karel en Mientje kregen een dochter, Toos, die getrouwd is met Laurens Franken. Er zijn twee kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Ook Laurens is timmerman. “We zijn allebei houtwurmen” zo vat Karel het samen. Karel heeft vaak geholpen bij het bouwen van het huis van Toos en Laurens aan de Heikampseweg. Meubels maken kan Karel ook. Hij heeft menige kast getimmerd. Een twintigtal jaren was Karel lid van fanfare EMM en speelde hoorn. Maar zijn grote liefde is toch wel Voetbalvereniging Heijen. Tot zijn 35e heeft hij gevoetbald. Hij speelde rechtsbinnen. Hij heeft vele taken binnen de vereniging vervuld. Zo is Karel zelfs een jaar voorzitter geweest. En, ook moj, in 1968 was hij Prins Carnaval van de Wortelpin. Karel woont aan de Kasteelstraat in het huis waar het gezin in 1932 was gaan wonen. Hij mag nog steeds graag tuinieren en op woensdagmorgen gaat hij gymmen in D’n Toomp. Jan Lamers Jan is geboren op 4 juli 1931 en daarmee de oudste van het drietal. Jan woont in zijn geboortehuis aan de Kasteelstraat en is getrouwd met Mia uit Siebengewald. Er zijn drie dochters en een kleinkind. Jan heeft jarenlang gewerkt bij Hendrix’ Veevoeders als onderhoudsmonteur. Bij dit bedrijf heeft hij tevens het technisch magazijn mee opgebouwd. Eerder werkte Jan bij Wientjens in ’t Ven totdat hij in militaire dienst moest. Na dienst werkte hij ook nog bij Metaalwarenfabriek Bergen en enkele jaren bij Theo Kerkhoff, de smid. Hier verrichtte hij voornamelijk laswerk. Ook Jan kon vroeg met de VUT. Jans grootste hobby is zijn tuin, die ziet er altijd perfect uit. Omdat het toch wel veel werk is, dat bijhouden, heeft Jan een hulpmiddel gevonden. Een grasmaairobot die zelfs door weer en wind drie keer per dag over het gazon raast. Een genot om naar te kijken! Jan is de man van de muziek. Van zijn veertiende tot zijn zeventigste is hij actief lid geweest van fanfare EMM en speelde bugel. Hij is nu erelid. Hij begon in 1945 met muziekles bij Jan Linssen, samen met Wim Linssen, Thei Brons en Jan Broenen. Prachtige herinnering: de eerste sacramentsprocessie na de bevrijding, die de fanfare sfeervol opluisterde. Er liepen maar negen muzikanten mee en de instrumenten hadden door het oorlogsgeweld ook veel te lijden gehad, maar het was zeer indrukwekkend. We vragen de heren waar ze het meest trots op zijn. Fons zei: “Dat ik nu met hulp vooral van mijn dochter Henriet nog steeds op mezelf kan blijven wonen. En dat ik de zaak heb opgebouwd en dat Hans het heeft voortgezet. Verder ben ik ook wel trots op mijn fietskennis. Als er tien mensen in de kerk zitten en de fietsen staan buiten, kan ik zeker zeven mensen opnoemen die binnen zitten. Ook dat je onze fietsen overal ziet! Tot in Barcelona toe…”Karel is het meest trots op de kampioenschappen met VV Heijen. Dan was het feest. Hij gaat ook nog altijd naar alle wedstrijden van het eerste elftal kijken. Jan: “De mooiste tijd met de fanfare was toen Louis v/d Waarsenburg dirigent was. Een speciale activiteit was de ontvangst van de volksdansgroepen op het Gennepse stadhuis. Wij liepen met de fanfare voorop en de groepen traden op. Er stonden honderden mensen langs de kant. Ja, dat was moj. Maar ook van het concert op de Maas toen EMM honderd jaar bestond heb ik enorm genoten. ”Alle drie zijn ze in 1944 met hun families geëvacueerd geweest. Hieraan bewaart men geen mooie herinneringen. Door hun hoge leeftijd waren/zijn de heren vaak de oudste. Zo was Fons het oudste (ere)lid van het Gilde, Karel is het oudste lid van V. V. Heijen en Jan het oudste (ere)lid van de fanfare. Daar hoef je verder niets voor te doen, aldus de drie mannen. Dat gaat eigenlijk vanzelf. Gezamenlijke belevenissen De mannen kennen elkaar al vanaf de lagere school toen ze jarenlang bij elkaar in de klas zaten. Toen is de vriendschap al begonnen. Zolang ze getrouwd zijn gingen ze gezamenlijk op vakantie. Ook de vrouwen konden goed met elkaar overweg. Ze kunnen zich niet herinneren dat ze ooit apart op vakantie zijn geweest. Meestal werd er een busreis geboekt. Mooie herinneringen aan Duitsland (de Bodensee), Oostenrijk(de Grossglöckner) en Praag waar de foto is gemaakt die op deze bladzijde staat. Je ziet het zo: Jan is een fanfareman, altijd recht op in de houding! “We hebben toch altijd veul schik gehad…” zeggen ze met pretogen. Wat hen verder verbond zijn de vele fietstochten die ze samen ondernomen hebben. Vroeger gingen ze met zijn drieën iedere zondag fietsen, Fons ging om gezondheidsredenen al enige tijd niet meermee. “Er is geen pèdje in de verre omtrekwaar we nog nooit gefietst hebben. ” Na het fietsen dronken ze bij een van drie een kopje koffie en een borreltje. Iedere week troffen ze elkaar wel ergens. In moeilijke tijden steunden ze elkaar. Een hechte vriendschap die bijna tachtig jaar heeft geduurd. Het overlijden van Fons maakte er helaas een einde aan. Wij wensen de familie Coenders veel sterkte bij dit enorme verlies en hopen met de publicatie van dit verhaal een positieve bijdrage en troost te hebben geboden bij de verwerking van het verdriet.

Jan is de fanfareman, dat zie je zo